Orda eşkiyalar varmış, koru kendini. Evlenmek isteyen öne çıksın. Ana, Allahını seversen benim için karıya iyi bak. Ana mümk...
14:00
Orda eşkiyalar varmış, koru kendini.
Evlenmek isteyen öne çıksın.
Ana, Allahını seversen benim için karıya iyi bak. Ana mümkünse bıyıkları ve sakalları olmasın. Dişlerine ne olur iyice bak. Biliyorsun dişler benim için en mühimidir.
– Hoş geldiniz, nasılsınız? – İyi iyi ağzı kokmuyor.
– Vallahi dört ayak üstüne düştü. Benim karı senin karıyı anlata anlata bitiremedi. – Vıyyy. – Benim karı dediki, ben ömrü hayatımda böyle bir güzel ne gördüm, görmedim.
– Nasılsınız? – Çok iyi. – Hele ben iyisimi şu lambayı kapatim.
– Evlilik nasıl gidiyor? – Kih kih. – Abim evden hiç çıkmıyor ki.
Kar gelince, bir mapusluk çöker köyün üstüne. Herkes Allaha teslim olur.
– Sen bana hayatımı verdin, bende sana kızımı verdim gitti. – Benim oğlum sakattır. – Kalbi sakat olmasın.
Aziz oğlum. Sana bir kız buldum. Anan görmeye gidecek.
Ulu çamlar fırtınalı diyarlarda yetişir. Hiçbir zafer umulanı getirmez, hiçbir bozgun mutlak değildir. Biterek ölmek güzel ş...
14:00
Ulu çamlar fırtınalı diyarlarda yetişir.
Hiçbir zafer umulanı getirmez, hiçbir bozgun mutlak değildir.
Biterek ölmek güzel şey, başlamadan ölmek korkunç.
Bilgi, sonu gelmeyecek olan bir fetihtir.
Olgunlaşmak kalbin daha hassas, kanın daha sıcak, zekânın daha işlek, ruhun daha huzurlu olması demek.
Yaşayanları yöneten ölülerdir. Demek ki öldürülmesi gereken ölüler de var.
Sevgi garip bir yangın. Yaşaması için büyümesi gerek. O yangına herşeyini atacaksın; zamanını, gururunu, dehanı..!
Çatışmasız toplum beraber otlayan, beraber geviş getiren adsız bir sürü.
Gerçek hükümdarlar, ebedi hükümrandırlar. Hazineleri yağma edildikçe zenginleşirler.
Nereye gidersen git, bulacağın aydınlık, zihninin aydınlığı kadar olacaktır.
O kadar yalnızdım ki karanlıklardan İblis’in eli uzansa minnetle sıkardım.
Aşk bir teslimiyettir, bir eriyiştir. Yeniden doğmak için uyanıştır. Aşkın bütün sırrı iki kelimede: varlığından soyunmak.
Tabular tabular! Her adımda şuura dur emrini veren bir jandarma neferi. Her kapının arkasında, elinde bıçak, bekleyen bir harem ağası. Düşünme! Düşüneni iftiranın ve sefaletin lağımında boğduktan sonra ellerimizi yıkayıp, efendim bizde filozof yetişmiyor diye ah u vahlar.
Yemin ederim ki, dünyanın bütün toprakları bir tek insanın kanını akıtmaya değmez.
Aydın olmak için önce insan olmak lâzım. İnsan mukaddesi olandır. İnsan hırlaşmaz, konuşur, maruz kalmaz, seçer . Aydın kendi kafasıyla düşünen, kendi gönlüyle hisseden kişi. Aydını yapan; ‘uyanık bir şuur, tetikte bir dikkat ve hakikatın bütününü kucaklamaya çalışan bir tecessüs…
Ormanı görmedin… Ağacı görmedin… Rüzgârın önüne savurduğu birkaç kuru yaprağı insan zekasının bütünü sanıyorsun…
Vakit geçmiyor diye şikayet ederiz. Neyin geçmesini istiyoruz? Hayatın. Ve hepimiz ölümden korkarız.
İnsanlar hür doğarlar, eşit haklara sahiptirler; hiçbir hülya bana bu kadar çocuksu, bu kadar anlamdan yoksun gelmemiştir.
Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım: Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi!
Değişiklik olmayan yerde, hayat yoktur. Keşke düşünceler de insanlar kadar çoğalabilse.
Düşünce şüpheyle başlar. Düşünce, tezatlarıyla bütündür. Zıt fikirlere kulaklarımızı tıkamak, kendimizi hataya mahkûm etmek değil midir?
Yığın düşünmez, maruz kalır.
Sağ ve sol: Anladım ki bu iki kelime, aynı anlayışsızlığın, aynı kinlerin, aynı cehaletin ifadesidir.
Hayat herkesin yaşadığı, kimsenin yaşamaktan hoşlanmadığı komedya.
İnsanlık daima kötü oyuncaklar peşinde koşan bir çocuk.
Bir ideal için ipe çekilmek, ölümlerin en güzelidir.
Acıları dev aynasında büyüten rezil bir hassasiyetim var.
Her çağ kendi kelimelerini söyletmiş kelimeye; her demagog kendi yalanlarını.
Bu çökmeye hazır medeniyet üç sütün üzerinde duruyor; süngü, açlık, fuhuş.
Meçhule açılan bir kapıdır kitap. Meçhule, yani masala, esrara, sonsuza.
Duygunun asaleti, kuvvet ve isabetindedir.
Tarihi yaratan, fertle yığın arasındaki anlaşmazlık.
Din, Avrupa için bir afyondur, bütün ideolojiler gibi.
Hafızaya çakıl taşı gibi saplanan bilgi kırıntılarına yeni bir ad bulduk: kültür.
Sol ve sağ… çılgın sevgilerin ve şuursuz kinlerin emzirdiği iki ifrit.
Türk aydını yangından kaçar gibi uzaklaşıyor memleketten. Hayır kirlettiği bir odadan kaçar gibi.
Her büyük adam kucağında yaşadığı cemiyetin üvey evladıdır.
Tefekkür Vuzuhla başlar,kurtuluş şuurla.
Okumak, iki ruh arasında âşıkane bir mülâkattır.
Mütercim, mutlak'ı arayan bir çılgın, "felsefe taşı"nı bulmaya çalışan bir simyagerdir.
Güneş ülkeleri aydınlatır, sözler milleti.
Havarilerini yaratamayan İsa’nın yeri tımarhanedir, tarih değil.
Her toplum bir kitaba dayanır: Ramayana, Neşideler Neşidesi veya Kur'an: Senin kitabın hangisi?
Kendi gerçeğimizi kendi kelimelerimizle anlayıp anlatmak, her namuslu yazarın vicdan borcu.
Murdar bir halden muhteşem bir maziye kanatlanıp uçmak gericilikse, her namuslu insan gericidir.
Din, bir susuzluk, sonsuza karşı duyulan özlem. Bilgi değil, aşk.
Güzel Durum Sözleri, Yeni Anlamlı Sözler, Kısa Sözler Yeni, Aşk Sözleri, Güzel Sözler Kısa, Yeni Whatsapp Sözleri, Güzel Facebook Sözleri
Tarihimiz, mührü sökülmemiş bir hazine.
Aldatmayan tek sevgili var dünyada: mutlak güzel.
Dahi, münzevi bir yıldız; anasız doğan çocuk, anasız doğan ve zürriyetsiz ölen. Zirveden zirveye akseden şarkı.
Slogan, ilkelin ideolojisi.
Kamus, bir milletin hafızası, yani kendisi; heyecanıyla, hassasiyetiyle, şuuruyla.
Kelam, bütünüyle haysiyettir.
Tarihin mimarı: isyan, kadere, zamana, insana.
Kitap, istikbale yollanan mektup… smokin giyen heyecan, mumyalanan tefekkür.
Her kavganın ezelî mazereti: Son kavga olmak.
Kâmus bir millietin nâmusudur.
Kahramanlık, hatada ısrar etmemektir.
Gitmek, kaderin hatalarını düzeltmektir.
Hapishane, maskelerin çıkarıldığı yerdir.
Polemik zekaların savaşıymış. Zekalar birbiriyle savaşmaz. Kinlerin, peşin hükümlerin, gizli çıkarların savaşı, polemik. Eski bir inancı yok etmek isteyen yeni bir düşüncenin savaşı. Ve her mübariz kendi cephesinde muzaffer.
Şiir ne bir teşrih masasıdır, ne bir teşhir çarmıhı.
Savaş bir irşat. Savaş, ışıkla karanlığın diyaloğu. Düşman, gözü bağlı olandır.
Belki de medeniyet uyuyor ve zaman zaman rüya görüyor.
Şuuraltı(psikanaliz) her istediğini kolayca elde eden mutlu azınlığın imtiyazı.
Raskolnikov sarsıntı geçiren bir toplumda yapayalnızdır. Dosto gibi.
Mahalle kavgaları, tefekkürün zirvelerine ulaşmamalı.
Avrupa tarihi, bir sınıf kavgası tarihidir.
Batı'nın düşünce tarihi akılla naklin mücadele tarihi.
Kültür, homo ekonomikus'un kanlı fetihlerini gizlemeye çalışan birer şal.
İrfan, kemale açılan kapı, amelle taçlanan ilim.
İrfan, düşüncenin bütün kutuplarını kucaklayan bir kelime.
Asya'nın bütün evlatları içinde Batı'nın ilk benimsediği: Zerdüşt.
Kronoloji: aptalların tarihi.
Kültür, kaypaklığı, müphemiyeti ve seyyaliyetiyle Avrupa'dır. Tarif edilmeyen, edilemeyen bir kelime.
Kelime : Senin yıldızların kelimeler, söyle raksetsinler, alev saçlarıyla sonsuz bahçesinde hayallerinin.Kelime ormanda uyuyan dilber; şair uzaklardan gelen şehzade.Öyle seveceksin ki kelimeleri, sana yetecekler.Yıldızlar tanrı'ya yetmiş mi? Kelimeler benim sudaki gölgem, okşayamam onları, öpemem. Bir davet olarak güzel kelime ve muhterem. Gönülden gönüle köprü, asırdan asıra merdiven. Kelime kendimi seyrettiğim dere. Kelime sonsuz, kelime adem.
İngiliz hodgamdır.Bir millet değil de bir yığın.Yığın düşünmez, mâruz kalır. Nezleye yakalanır gibi tutulur bir fikre. Ateşi yükselince arslanlaşır, nöbet geçirince her mukaddesi unutuverir.
Düşünceye câzip ve parlak bir biçim vermek küçültür düşünceyi. Büyük yazar içinden gelen sesi olduğu gibi haykırandır. Kelimeleri kullanırken avamın hoşuna gidip gitmeyeceğini düşünmez.
Dergi hür tefekkürün kalesi.
Düşünce şüpheyle başlar. Düşünce, tezatlarıyla bütündür. Zıt fikirlere kulaklarımızı tıkamak, kendimizi hataya mahkûm etmek değil midir.
Yaşamak, yaralanmaktır. Yaralanmak da güzel.
Birbirini bütün tedaileriyle karşılayan iki kelimeye ne aynı dilde rastlarsınız ne iki ayrı dilde.
İnsanı en çok üzen şey; Ummadıkları kişiler adam olurken, adam sandıklarının insan bile olamamış olmasıdır. Gerçekten seviyorsan e...
02:00
İnsanı en çok üzen şey; Ummadıkları kişiler adam olurken, adam sandıklarının insan bile olamamış olmasıdır.
Gerçekten seviyorsan eğer uzaklık gözünü korkutmamalı. Çünkü asla unutma; yanındayken bile uzaktı bazıları.
Her gün kendimi biraz daha iyi hissede bileceğimi umarak kalkıyorum. Bazen öyle de oluyor. Sonra gece çöküyor ve o hala yok…
Bil ki geride bıraktıkların ileriye gitmeni engelleyecek. Unutma; ileri gidebilmen için arkadakileri unutman gerek.
Nokta her zaman bir son demek değildir, bazen kendinden sonraki harfin büyük olacağını gösterir.
Düşün: Kör, sağır ve dilsiz çölde gidiyorlar ve sağır ölüyor. Dilsiz köre, sağırın öldüğünü nasıl anlatır? Seni sevmek; sadece dilsiz kalmak değil, dilsizin böylesi olmak işte!
Yaşadıklarınız unutulur, söyledikleriniz unutulur fakat hissettirdikleriniz asla unutulmaz..
Hayatından silmek istediklerini gerçekten sil, çünkü geri dönüşüm kutusunda bekletirsen; sistemini yavaşlatır!
Herşeyin sıradanlaştığı bir dünyada, bazen kaybetmek en doğru seçimdir. Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçiştir.
Her davranışınızı önceden belirleyen arzularınız, ruhunuzun o kadar derinlerine işlemiştir ki, onlara dikkat bile etmezsiniz. Ve bu da sizi mükemmel bir köle yapar.
Unutma; Kimse unutulmayacak kadar sonsuz ve sonsuza dek sevilecek kadar değerli değil aslında.
İyiki’lerin keşke’lerini geçsin bu hayatta. Çünkü zamanı geri çevirmek için saatin yelkovanı ile oynamak fayda sağlamaz.
Satranç hayat gibidir. Her parçanın kendi işlevi vardır. Bazıları zayıftır, bazıları ise güçlü. Bazıları oyunun başında işine yarar, bazılarıysa sonunda. Ama kazanmak için hepsini kullanmak zorundasın. Aynen hayatta olduğu gibi, satrançta da skor tutulmaz. On parçanı kaybedip yine de kazanabilirsin oyunu.
Yüzyıllardır oynanmasına rağmen hiçbir seyirci; sahneye fırlayıp Romeo'nun zehirli iksiri içmesine engel olmamıştır. Sonunda geminin batacağı bilindiği halde Titanic defalarca izlenmiştir. Bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan hayattan hiçbir tat alamazsın. Çünkü Romeo ölmeli, Titanic batmalı ama aşk her şeye rağmen yaşanmalı.
Tahmin etmek imkansızdır. Ama şimdiki zamanı çok iyi bilirsen geleceği kontrol edebilirsin.
İşte hayatın en güzel tarafı da buydu; her şey olabilirdi, her ne kadar olasılıksız olursa olsun olabilirdi, olasılık dışı olan bir olay mutlaka olurdu.
Kötüleri salaklara yeğlerim. Çünkü kötüler bazen dinlenirler. Gerçek mutluluk, gecenin karanlığında güneşi pencerene çizebilmektir...
14:00
Kötüleri salaklara yeğlerim. Çünkü kötüler bazen dinlenirler.
Gerçek mutluluk, gecenin karanlığında güneşi pencerene çizebilmektir.
Evlilikte aşk varsa alışkanlık onu öldürür, yoksa yaratabilir.
Ağaç hiçbir zaman çiçeğini bırakıp gitmez; ağacı bırakıp giden her zaman çiçektir.
Mutlu olmak için hep acelemiz vardır; çünkü insan uzun zaman acı çekerse, mutluluğa bir türlü inanamaz.
Bütün genelleştirmeler tehlikelidir, bu bile.
Hayat, umutlarımızın sonsuza kadar suya gömülmesidir.
Zavallı insanlığın övünçlerinden biridir bu: Herkes kendini yanında inleyen ve ağlayan bir başkasından daha mutsuz sanır.
İki tür göz vardır: Bedenin gözü ve ruhun gözü. Bedenin gözü kimi zaman unutabilir; ama ruhun gözü her zaman anımsar.
Ruhtaki yaraların şöyle bir özelliği vardır: Gizlenirler; ama kapanmazlar, her zaman acı verirler, her zaman dokunulduğunda kanamaya hazırdırlar, her zaman yürekte canlı ve açık kalırlar.
Aşk ne yüce bir çocuktur.
Çocuğun mutlu olduğu doğrudur ama bu mutluluğu çok sonra anlayacağı için, olsa da birdir olmasa da.
Genç insan, önce dol ki sonra rahatça taşabilesin.
İnsanlar tehlikelere karşı ne kadar katılaşırlarsa katılaşsınlar, tehlikeye karşı ne kadar uyarılmış olurlarsa olsunlar, her zaman, kalplerinin ve vücutlarının ürpermesinden düşle gerçek arasında, planlanan ile gerçekleştirilen arasında var olan büyük farkı anlarlar.
Onaltı yaşında bir kızı, sevdiği erkeğin sesine karşı koruyacak kadar uyanık bir nöbetçi yoktur.
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde… – Sen o musun? – Kimmiyim? – Beni kurtarmak için mi geldin? – Yoo ama.. – Yardım ...
10:00
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde…
– Sen o musun? – Kimmiyim? – Beni kurtarmak için mi geldin? – Yoo ama.. – Yardım et bana. – Edim etmesine de sen kimsin? – Ayperi’yim ben.
– Rıza valla kızıcam çocuğum. Kim bu kız! – Okuldan arkadaşım. – Sen ortaokul mezunusun. Ne okuldan arkadaşı!
– Sen kız mı kaçırdın yoksa? – Ayıp anne ne kız kaçırması yok öyle bir şey.
– Kız kaçırmışsın? – Deli etmeyin lan beni!
– Usstaaammm seslendi uzaktan.. – Mustafa? Ne yapıyorsun oğlum sen? Kızımı kesiyorsun. – Yok usta.
– Kızım senin annen, baban nerde? – Sultanın askerleri babamı okla vurdu, annem kaçmaya çalışırken de kılıçla öldürdüler.
Sultana artistlik yapıyor.
– Neden minübüscülük? – Minübüs benim için bir yaşam tarzı. Milyonları peşimden sürüklediğim sanat dalı. – Okuyamadımda minübüscü oldum demiyor da. Kıh hah haa. – Aynen. Vergi levhasının yanına ilk okul diploması asan adamlarsınız. Ne artistlik yapıyorsunuz ki?
Ya arkadaş bu arabayı getirmişlerde ben bu arabanın vuruğunu bulamıyorum ki.
– Yakarım Allah canımı alsın he. – Yak bakalım.
– Have all the buildings were purchased? – Bütün binalar satın alındı mı diye soruyor. – S*kecem onunda derdini hea! – Fuck you trouble… – Oğlum manyakmısın sen bu çevrilir mi be!
Öldüm mü ben şimdi. Nereye? 2 dakika müsade ette o bana vurana. Versene sen şunu bana. Nerde o! Nerde lan o!
– Haşmet amcacım, hayırlı işler. – Kimsin lan sen!
Namaza gelmediğiniz yetmiyor, birde camiyi mi taşlıyorsunuz?
Artık bu iş sürmeyecek, ellere düş, hadi dillere düş, hadi gitte başka gönüllere düş.
– Sen sedat sayanı ne ara keşfettin ya. – Mahalle mahalle değil, harlem sanki.
– Nihat çöpcüyü andırdın masal anlatcam diye. – Niye fenamı oldu, ne güzel baba-oğul şeysi yaşadık işte.
İçin yanarken üşümek, yüreğin kan ağlarken gülmek, özleyip de sevdiğini görememek.. İşte aşk bu olsa gerek! Gitmek istiyorsa, bıra...
06:00
İçin yanarken üşümek, yüreğin kan ağlarken gülmek, özleyip de sevdiğini görememek.. İşte aşk bu olsa gerek!
Gitmek istiyorsa, bırakacaksın.. Gitsin! Aklı seninle olmayanın bedeni yanında olsun ister misin ?
Ömür dediğin üç gündür; dün geldi geçti, yarın meçhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür; o da bugündür.
Aslında bütün insanları sevebilirdim, sevmeye senden başlamasaydım…
Bu gül bir şeyin anısı olacak ama neydi unuttum. Kim bilir belki de sabah sabah yeniden açan umudun.
Öyle herkesi sevmeyeceksin.. ‘Seviyorum’ demeyeceksin! ‘Seni seviyorum’ diyebilmek için gerekirse bir ömür bekleyeceksin.
Aşk; herkesi O’na benzetip, kimseyi O’nun yerine koyamamaktır…
Sevmek seviyorum demek değil, yüreğinde hissetmektir… Ve aşk yanında olanı sevmek değil, bazen gelmeyecek birini beklemektir.
Birini seveceksen, onu herşeyinle sevme. Çünkü bittiğinde; Onu unutamamana değil, unutamayacak kadar çok sevdiğine yanarsın.
Kimileri ‘Seviyorum’ der, çünkü ezberlemiştir. Kimileri diyemez, çünkü gerçekten sevmiştir.
Bilmelisin ki,gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. Gerçek aşkların da!
Her yürek sevebilseydi eğer ayrılık hiç olmazdı. Her seven yürekli olsaydı zaten ‘aşk’ bu kadar basit olmazdı !
İnsana en çok ne koyar bilir misin? Yanyana oturduğun halde, ona hiçbir zaman ‘Seni seviyorum.’ diyemeyeceğini bilmek…
Önemli olan bir omuza yaslanmak değil; O omuzda yaşlanmak…
Gittin mi büyük gideceksin ! Ayrılık bile gurur duyacak seninle. Gittin mi ayakların onun yakınından bile geçmeyecek. Gölgen bile kalmayacak ardında. Gittin mi onurunla gideceksin; Haklıysan gidecek, gitmişsen dönmeyeceksin.
Hani iftar vaktine yakın susar ya insan,yokluğun o denli yakıyor beni. Söyle ne zaman okunur bu ezan, bir yudum su gibi özledim.
Ona öyle nasıl bağlandın dediler. Ben değil o bağladı dedim.
Ne kadar zordur aslında sevipte seviyorum diyememek. Görüp görmemezlikten gelmek, yaşadığını bilipte benim için öldü demek.
Var olan bir şey varsa, o da yokluğun senin…
Aşk, sabahlara kadar uyumamak değildi aslında. Her sabah uyandığında, yaşamaktan önce onun gelmesiydi aklına..!
Sebepsiz sevmektir aşk, nedeni olmadan bağlanmak birine. Hatta sarılamamaktır utançtan, Çünkü utanmaktır sevmek aslında.
Ve gurur; Kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş. Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış, yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş, gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
Düzen bu; Kadın ağlar, erkek bakar. Kadın duyar, erkek duymaz.. Kadın sorar, erkek susar.. Kadın gider, erkek içer.
Sen şimdi yazdığım şiirleri kendi üstüne alınıyorsun değil mi sevgili? Sana kafiyeli cümleler fazla gelir! Satır aralarındaki boşluklarda oyala kendini.
Cümlemiz cümle değildir, çoğumuz bir kelime bile etmez. Ümmidir kendileri, bakmayın aydından saydıklarına!
Kırılmasın diye üzerine titrerdim. O hep üşüyorum sanırdı.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman, meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Seveceksen, yalnız kaldığında aklına geleni değil, hiç aklından çıkmayanı seveceksin.
Sen kasırgalara dayanmışsın, rüzgârla mı yıkılacaksın..! Başka çaren yok yüreğim, dosta düşmana karşı ayakta kalacaksın.
Can Yücel Aşk Sözleri, Can Yücel Sözleri Aşk
Hayat o kadar acımasız ki; Bazen doğru olanı yapmak için en çok istediklerimizden vazgeçmemiz gerekir. Hayallerimizden bile.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla, tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
Bir tek insanın bize ‘iyi ki varsın’ demesi, var olduğumuz için mutlu olmamızı sağlar.
Kibar olmak, haklı olmaktan daha önemlidir.
Hayat şartları bizi ne kadar ciddi görünmeye zorlasa da hepimiz çılgınlıklarımızı paylaşacak birini arıyoruz.
Bazen tek ihtiyacımız olan bir el ve bizi anlayacak bir yürektir.
Parayla ‘klas insan’ olunmuyor.
Güzel Durum Sözleri, Yeni Anlamlı Sözler, Kısa Sözler Yeni, Aşk Sözleri, Güzel Sözler Kısa, Yeni Whatsapp Sözleri, Güzel Facebook Sözleri
Gün içinde başımıza gelen küçücük şeyler gün sonunda koca bir mutluluğa dönüşüyor.
İnkar edip içimizde sakladığımız şeyler gerçekliğini kaybetmiyor.
Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti. Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı. Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor. İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor.
Biriyle dalaştığımızda tek başardığımız onun bize daha çok zarar vermesini sağlamaktır. Öğrendik ki… Her yarayı saran zaman değil sevgidir.
Çabuk olgunlaşmak için zeki insanlardan çevre edinmek gerekir.
Karşılaştığımız herkes bir gülüşümüzü hak eder.
Hiç kimse mükemmel değildir.
Hayat zorludur ama biz daha zorluyuz.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan. Ama olmuyor…
Böyle kısrağa bindim ki kanser; dörtnala gidiyoruz, gidiyoruz yapraklarla, ağaçlarla Nazım’ın ormanına.
Gülümsemek, daha güzel bir görüntüye kavuşmanın bedava yoludur.
Hepimiz zirvede olmak istesek de asıl keyif oraya tırmanırken yaşadıklarımızdır.
Zamanımız ne kadar azsa yapacak işler o kadar çoktur.
Birini ne kadar çok seversek hayat onu bizden o kadar çabuk alıyor.
Aslında bir kültabağıdır dünya; içine bir güneş bastırılmış, amma da izmarit ha..!
Biliyorum suçluyum razıyım cezama. Çalmadım öldürmedim ama, daha kötüsünü yaptım. Ne yaptım biliyor musunuz reis bey. Tuttum insanları sevdim…
Kuzu gibi olun diyorlar; Büyüyüp ortaya çıkınca, koyun gibi gütmek için sizi.
Yazdığı bir şiir, bir yazı. İşi mi ne? Silmek elbet karayazıyı.
Bazen dur demek yetmez gidenin arkasından! Giden mecbursa gitmeye ve sen mecbursan kalmaya hiç bir söz yetmez.
Aşkları da ayakkabılarınız kadar itinayla seçmezseniz, tıpkı ayağınızda olduğu gibi yüreğinizde de NASIR oluşabilir…
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış, aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.
Ben gidiyorum dediğimde, ‘gitme’ diyen birini değil, Ben de geliyorum, yalnız gidemezsin! diyen birini istiyorum…
Senden ayrılınca anımsadım, dünyanın bu kadar kalabalık olduğunu…
Günün aydın, akşamın iyi olsun’ diyen biri olmalı, bir telefon çalmalı ara sıra da olsa kulağımda!
Unutma! Bir gün kaldığın yerden başlayacaksın biri seni bulacak. Önce korkacaksın eski acılara yakalanmaktan biraz ürkeceksin. Ne kadar dirensen de nafile insansın sonuçta Seveceksin.
O da senin gibi seviyor mu dediler. İşte cevap veremediğim tek şey buydu.
Uğruna bir şeylerden vazgeçeceğin insanı bulmak kolay; ama hiçbir şeyden vazgeçmek zorunda kalmayacağın insanı bulmak asıl olay.
Tekliyor işte çağın çarkına okuyan çark Ve durdu muydu bir gün bu kör, avara kasnak. Bir zincir yitirenler bir dünya kazanacak. Sen de o dünyadansın sınıfın bil safa gel. Hava döndü işçiden, işçiden esiyor yel…
Ekmeğe zam, tuza zam; doğruyu söyleyene dam.
Bizimkisi bir aşk hikayesi değildi. Aşk’tı bizimkisi, gerisi hikayeydi…
Aşk da önemli olan aynı elleri tutmak değil, bir ömür hiç bırakmamaktır.
Kimi ölüler bize ne kadar yakın, yaşayanların birçoğu ne kadar da ölü.
Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel, namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer…
Birine verilecek sevgin yoksa, Ona ümit dolu gözlerle bakma!
Gün gelir bu işe bu millet de şaşar, tam kurşun işlemez deminde karanlığın, bir ateş böceğidir başlar.
Özür dilemek değil affet beni diye haykırmak istemekmiş pişman olmak. Gerçekten pişman olduğumda anladım…
Uslu ayaklarla başlamış yolculuk yürünmez öyle, bazen durulur ve iner erenler katına yorgunluk; Kapanır sükun üzre kitaplar.
Yalnızlık öylesine bir çizgidir iki nokta arasında kestirme. Kahveyle ev ayakların seni yürür, sen ayaklarını yürürsün. Bağrına bir sancı yapışır düşersin yere, kaldırırlar. Bakarsın yüzlerine insanlar! Demek ki sen hala aşıksın!
İnsanı herhangi biri kırabilir; ama bir tek sevdiği acıtabilirmiş.
Keşke kendini bırakıp gitse insan. Ama olmuyor.
Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.
Ha gözlerinle müezzini aramışsın boş şerefede, ha Ankara’daki madara yöneticileri! Onlar da bulmuşlar birer amerikan mikrofonu oturdukları yerden okuyorlar ezanlarını.
Ölüm tarafından asla asimile edilmemiş bir yurttaşınız olarak, dayanıyorum dayanışma kapınıza, ‘yaşasın özgürlük’ diye haykırarak.
Kadınlar doğurdular beni bağıra bağıra, yine onlar öldürecekler beni aşktan bağırta bağırta.
Yormak istemiyorum artık kimseyi yorgunum zira! Kelimeleri yanyana getiresim yok kendimi anlatmak için. Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için. Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var. Yetmiyor bildiklerim…
Yeter bee! İstemiyorum artık kimseyi yanımda.. Her gelen biraz daha acıtıp gidiyor nasılsa.
Hayatımdan gitmeyi tercih edenler için dönüş seferleri sonsuza dek iptal edilmiştir.
Keşke tanışmamıza hiç fırsat olmasaydı ve seni hayatıma şeker misali karıştırmasaydım…
Gitmek gerekir bazen.. Fazla yormadan, daha çok bıktırmadan.. Eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan.
Bazen her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin; ama bir şey hep engel olur. Nedir o biliyor musun ? Gurur.
En uzak mesafe ne Afrika’dır, ne Çin, ne Hindistan, ne seyyareler ne de geceleri… Işıldayan yıldızlar.. En uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir birbirini anlamayan.
Ne yaman, zor imiş yonca yolması. Bizim memlekette adam olması.
O çocuklar, o yapraklar ,o şarabî eşkiyalar, Onlar da olmasa benim gayrı kimim var?
Üç harf yanyana kaç şekilde gelir bilir misin? Aşk dersin.. Sen dersin.. Ben dersin.. Sen, ben biter; biz dersin. Gün gelir git dersin.. Peki dur kelimesinden haberdar değil misin? Dur demeyi bilmez misin? Git demek kolay, dur diyebilecek kadar yürekli misin?
Yaşadıklarını kâr sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa, sevdiğin kadardır ömrün.
Sana ihtiyacım var, gel ! diyebilmekmiş güçlü olmak, Sana ‘git’ dediğimde anladım. Biri sana git dediğinde ‘kalmak istiyorum’ diyebilmekmiş sevmek, ‘Git’ dediklerinde gittiğimde anladım.
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.
İnsanın olabileceği boyuta engel olan ne kadar unsur varsa ben buna öfke duyuyorum..!
Ne hayır gelir öğüttüğü undan, sunmadığı somundan taşıma suyla dönen değirmenin.
Kendi elinle kazdığın kuyuya, aşk, ufacık bir taş atmaktır. Gürültüsü büyüyünce sessizliğin, marifet, yosunlar gibi susmaktır.
Tek başına ayakta durabilecek kadar güçlüysen, yanında tutanlar varmış, Neden hiç yalnız kalmadığını anladım.
Yaşamayı bu soğumuş cehennemde, ölü bir dost gibi içim titreyerek değil sade, yaşamayı yaşamak istiyorum!
Geldiğin kadar değil, göründüğün kadar mutlusun. Ve sakın unutma; Gittiğin kadar değil, hakettiğin kadar unutulursun.
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım. Yalnız kalmaktan korkmuyorum da, ya canım ellerini tutmak isterse…
Bir insana zorla sevdiremezsin kendini, Bana güven diyemezsin. O bunu hissetmiyorsa, tek bir söz söyleyebilirsin: Sen bilirsin.
Evet Sevgili, kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim uzanmak isterdi ince parmaklarına, mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!
Bu kızmış taşlar,demirler ve dikenli teller arasında, sevgilim, böylesine bir umut çiçeği çorak gözlerimde açan hayalin.
Öyle sevmelisin ki beni; bırakıp giderken hayatı, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde. Birbirimizi sevmenin gururu olmalı herşeyde.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak, yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.
Ölürcesine isteyen beklemez sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi. Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.
Bilmelisin ki; Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın. Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.
Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından, dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.
Gidene söylenecek söz yok, sevse zaten gitmezdi; ama gelene de pek sevinmemek gerek, çünkü o da başkasından geldi.
Methetmek gibi olmasın kendimi ama: Yaşamım benim, en güzel şiirim!
Milyonlarca yıldır süren ve milyarlarla süründüren insanlığı, bu babaerkil düzen gidip anababakıl düzen gelmeli.
Hayatına girmek isteyene, tam zamanında açmalısın kapını! Ve tam zamanında çıkarmalısın, sevginden şımarmaya başlayanları.
Can Yücel’e sormuşlar; Neden hep babanıza şiir yazıyorsunuz ? Üstad vermiş cevabını ; Anneme olan sevgimi yazacak kadar şair değilim…
İçeriden ve dışarıdan geliyorlar, kimisi böyle ölü, kimisi dipdiri.. Dışardan ve içerden geliyorlar umudumuzun çocukları.
Var olan bir şey varsa, o da yokluğun senin.
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de, dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.
Herşeyin kadar değil, değeri kadar seveceksin. Çünkü beklentin ne kadar çok olursa, o kadar kırılırsın.
Gitmek unutmak değildir sen bunu çok iyi biliyorsun. Aklımda gözlerin varken, sen buna gitmek mi diyosun?
Hayattan aldığım en büyük ders: Sevgisiyle karşında sapasağlam duramayan birine, asla yaslanmayacaksın.
Unutma; Onu artık unuttum demek, bir kez daha hatırlamaktır aslında.
Bir hayli kırgınım. Beni anlamadığın kelimelerin, aslında her şeyi anlatıyor oluşlarına kırgınım.
Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun? Seni seviyorum sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.
Ah be Dünya sen dönüyorsun onu anladık da bu insanlar senden daha hızlı dönüyor hemde ortada hiçbir yörünge yokken.
Çok sahiplenmeden seveceksin mesela. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hemde hep senin kalacakmış gibi.
Ne sahip olduğundur hayat, ne de umdukların bunca zaman. Yüreğin kadardır hayat! Seviliyorsan renkli, seviyorsan Siyah Beyaz.
Gerçekten seviyorsan hiçbirşeyi mazeret etmeyeceksin. Gerçekten seviyorsan eğer sonuna’ kadar değil, ‘sonsuza’ kadar seveceksin.
Aklında bulunsun sevgilim; sen beni kandırmadın, ben inanmayı seçtim.
Git demek kolay ama gittikten sonra üzüleceksin. Eğer git diyebilecek kadar güçlüysen, hoşçakal deyip susmasını da bileceksin.
Sade yazı yazarken değil, konuşurken de hep çifte dikiş vuracaksın anlama! Dikişin biri bugün için, ama asıl önemlisi, öbür dikiş kalacak yarına!
Terzi kolların kırılsın; Gerçek de bana dar geliyor.
Ne geçmişe saplanıp kalacaksın, ne geleceğin düşlerini kuracaksın.. Ömür dediğin şu andır onu da hakettiğin gibi yaşayacaksın.
Kimine göre pişmanlık , kimine göre yanlışlık.. Sen ne dersen de, dünya öyle bir yer ki; her güzelliğin sonu sadece yalnızlık.
Devrimcilik gibi şairlik de inen darbeyi duyabilmektir, kaslarının liflerinde: İster copların darbesi olsun, ister bilincin…
Güle sormuşlar: Neden dikenlisin ? – Beni yalandan değil gerçekten seven tutabilsin diye!
Biri sana git dediğinde, kalmak istiyorum diyebilmekmiş sevmek. Git dediklerinde gittiğimde anladım.
Belki de insan sevmeyi bilmediğinden değil, sevgisine layık biri olmadığından yalnızdır.
Gül benizli isyanım! Eksi çıktıkça kanım, arta durdu bicanım. Ben ölsem ölsem bile dipdiri o.
Boş boş seviyorum demekle olmaz; Göstereceksin sevdiğini, hissettireceksin.. yapamıyor musun! O zaman yoldan çekileceksin.
Ben yakmasam cigarayı, sen yakmasan, o yakmasa; Yandı gitti tütün ekicileri tarlalarda…
Bugün bu kuburda kokuşsam da yarın, çiçek dağlarında seyirtecek seyrim, değil mi ki burnumda tüten toprak kokusudur devrim!
Yahu, nedir bu bendeki esrarlı ısrar? Aynı rüyaya dalarmış gibi tekrar tekrar, yüzyıllardır seni her gördüğümde çıplak, yeşeren gözlerimden düşer oluyor bir yaprak.
Anladım ki aşk; Her iki tarafı da mağdur eden, yürekte izinsiz gösteri yapan mutluluk karşıtı bir eylem.
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. ‘O olmazsa yaşayamam’ demeyeceksin, Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. / Bağlanmayacaksın Can Yücel Sözleri
Bir insanı herhangi biri kırabilir; ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş. Çok acıttığında anladım.
Sevgili dediğin koluna değil, yüreğine yakışmalı.. Ve öyle gelip geçici bir heves değil, sonsuza dek nefesin olmalı!
Aşkta kimsenin kimseden farkı yok.. Sadece biri daha iyi yalan söyler, Biri daha iyi oynar oyununu. Hepsi bu !
Gururunu hiçe sayıp dön demezsen, her gün arkasından bakmakla yetinirsin.
Dört tarafı hüzünle çevrili yara parçasına aşk denirmiş. Yüreğimin coğrafyasına düşünce anladım.
O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler, arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Anne karnına sığarken dünyaya neden sığamadığını ve sonunda bir metrekarelik yere sığmak zorunda kalacağını farketmeli insan.
Gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım.
Şişede durduğu gibi durmaz ki kafir,tutar insana insanları sevdirir,kimi de tutamağı tutar,tutar insanı insanlardan bezdirir.
Biraz değiştim, her şey kadar, herkes kadar, sen kadar… Değiştim, unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum, bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni. Ben benimle savaşıyorum, seninle değil! Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın. Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim, sorun değil!
Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak.
Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik.
Yalnızım.. Çünkü herhangi biriyle değil, beklediğime değecek kişiyle devαm etmeliyim bu yola.
Bilir misin ne zordur severek yaşamak. Ona benimsin deyip sarılamamak.. Ne zordur hep yakın hissedip aslında ondan uzak olmak.
Benim öfkem gecelerin beyidir, kalkar bi tek çocuk ağlasa! İşte bak bu anasız yasa, Kanuni’nin değil bizimdir.
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık; çalınan birinin kalbiyse eğer.
Acılara bakıp da küsme sevdalara, gavura kızıp da oruç bozulmaz. Sök at kafandan acabaları, kemik aynı yerden iki defa kırılmaz.
Galiba yoruldum. Herşey kadar, herkes kadar, sen kadar. Kendimi her kaybettiğimde, seni de kaybediyor olmaktan yoruldum.
Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? Nerden bileceksin! Sen hiç benimle olmadınki, ya aklın başka yerdeydi ya yüreğin.
Öyle parçalandım ki ömrümde.. Sevgi ile öfke arasında. Sevgimi öfke vurdu, öfkemi sevgi kaçırdı, İçim parçalandı arada..
Değişmek zor; ama bazen aynı adam olmak daha zor. Hayat öyle yüklenir ki; ne kalmak istersin, ne gitmek. O durumdayım işte.
Korkulacak bir yanı yoktur aşkların, insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.
Ölürsem neye gam yerim ki en çok? Bi daha küfredemeyeceğime.
Aşk; kelime değil bir cümledir. Kurmak içinse, özneyle yüklem değil, iki yürek gerekir.
Kural bu: En çok seven, hep en önce terkedilir. Unutma; Vedalar acıtsada, bazen gitmek gerekir.
Çok çalıştım gitmeye de kalmaya da. İkiside aynı acı, İkiside rezil. Daha önce de gitmiştim ama böyle kalarak değil !
Memnun olan yok hayatından ! Kiminle konuşsam aynı şey.. Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.
Bazen zordur dönmek yada herşeyi unutup gitmek. Anladım ki insanı en acıtan şey; sevilmediğini bildiği halde delicesine sevmek.
Küçükken annem, yerde ekmek görünce: yükseğe koy kuşlar yer derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk, acaba kuşlar mı yedi ?
Fukara bir midyeden başlayan deniz, nasıl da büyüdü mavi oldu. Oturmuş yere hanım hanımcık, ölümün ayaklarını yıkıyor.
Küfür burjuvazinin ağzında lağım çukurudur, işçi sınıfının ağzında açan çiçektir…
Sen, Seni seveni görmeyecek kadar körsen, o da sana sevgisini söylemeyecek kadar gururludur işte.
Haykıracaksın ama isyan etmeyeceksin. Ağlayacaksın ama belli etmeyeceksin. Onsuz kalacaksın belki; ama asla vazgeçmeyeceksin .
Bi hayli kırgınım.. Kime olduğunu, neden olduğunu bilmeden.. Belki hayata, belki kendime, belkide dilimden düşmeyen keşke’lere .
Almanlar yere sağlam basar derler. Aslında yere değil köpek bokuna basarlar. Bu köpek cennetinde…
Can Yücel Sözleri Kısa, Can Yücel Yazıları Kısa
Umursamıyorum artık hiçbir şeyi ve istemiyorum kimseyi yanımda! Her gelen biraz daha acıtıp gidiyor nasılsa.
Tabaklarda kalan son kırıntılar gibiydi sana olan sevgim. Sen beni hep bıraktın; Bense hep arkandan ağladım.
Sevgi emekmiş.. Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş.
Bazen kırdım, çoğu kez kırıldım; ama ben hiç kimseyi kaybetmedim, sadece zamanı gelince vazgeçmesini bildim.
Sevgili, arayıp da bulduğun birisi değil. Hiç aklında yokken aşık olduğun kişidir.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış. Kendi yolumu çizdiğimde anladım.
Solda adammı var Necip Fazıl‘ı anlayacak. Hepsi dangalak.
Ne kadar güzel geçti bütün yaz, geceler küçük bahçede, sen zambaklar kadar beyaz, bense yasak bir düşüncede.
Dünya öküzün boynuzlarında dururmuş, her kıpırdayışında deprem olurmuş. Oysa dünya, halkların omzu üstünde durur, kıpırdasın da gör.
Yalnızlığım benim çoğul türkülerim, ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi.
Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de, kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer….
Bir şanstan söz ettirmeyecek kadar, mükemmel olmalı aşk.
Bu damsız damda, bu havvasız havada saf şair olamıyor adam, sökmüyor sırf şiirsel yorum.
Ağlayanı güldürebilmek; Ağlayanla, ağlamaktan daha değerliymiş.
Vedalar acıtsa da, bazen gitmek gerekir.
Çaresiz dertlere düştüm, yok mu bunun çaresi ? Var; Yaşamayı ölecek kadar sevmek !
Alaturka musikide en çok, Kürdi-li Hicazkar makamını seviyorum. Amma bölücüymüşüm haa!
Biz senlen yatmıyoruz ki, yaşamıyoruz da; hep yarışıyoruz, sen mi ben mi? Önce kim ölümü öldürecek diye.
Kadından meleklik bekliyorsan, ona cennetini sunacaksın.
En uzak mesafe, iki kafa arasındaki mesafedir. Birbirini anlamayan.
Bazen her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin. Ama bir şey hep engel olur. Adı ne mi? Gurur .
Her şeyin sıradanlaştığı bir dünyada bazen kaybetmek en doğru seçimdir. Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçiştir!
Bilmelisin ki… Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.
Toprak gibi olmalısın.. Ezildikçe sertleşmelisin! Seni ezenler sana muhtaç kalmalı! Hayatı sende bulmalı.
Seni seviyorum demek değil ki marifet, önemli olan o kelimenin tüm sorumluluklarını alabilmek.
Hem ben sana bir şey söyleyeyim mi: Ben aslında seni görmek filan değil, düpedüz seni istiyorum.
Kara kaşlı bir bulut geldi… Gürledi ama yağmadı değil, yağmadı ama gürledi gitti.
Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun ? Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak.
Ülkenin, farklı şehirleriydik. ben sürgün yeri, sen başkent. İlk isyan hep sende başlardı. Cezasını çekmek hep bana kalırdı.
Can Yücel Sözleri Oku, Can Yücel Şiirleri Güzel
Görmedikçe gördüğün bu mucizeleri, görmedikçe senin gözlerinle evreni, göremiyorum ki dünya gözüyle seni.
Sen değildin görüş günü telörgüden görünen, boncuklarla işlediğim sûretindi o senin; Gölgenin güneşe nisbeti, leylim.
Dilekçeyim masalar odalar arasında,yürek değil, sol yanımda on altı kuruşluk pul, usulsuzüm yolsuzum…
Nasıl ki delik bir ayakkabıyı tamir ettirdiğinizde, yalnızca bir miktar ömrünü uzatmış olursanız; delik bir aşkı onarmaya kalkıştığınızda da, asla eskisi gibi olmayacaktır.
Bir deniz anasıdır umut taa suların ortasında, açılır kapanır, açılır kapanır, kapanır kapanır açılır.
Beklemek güzeldir, ama doğru durakta.
Ülke bölünsün istiyorum: Yandaş, yalaka ve yavşaklar bir tarafa. Onurlu, şerefli, üreten emekçi insanlar bir tarafa.
İlkin ELİFBA’ydı, Sonra ALFABE oldu, Derken ABeCe, Şimdi de A.B.D.
Bir faşist görünce kahroluyor, kahrediyorum, insanlığın en amansız lüveri şiirle!
Sevdiğin kadar sevilirsin.
Kan yasası bu insanın: Üzümden şarap yapacaksın, çakmak taşından ateş, ve öpücüklerden insan!
Benim halim memleketin hali.
Beni derginin kıçına koyanın gelir kıçına korum.
Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi.
Gidiyorum ben boşçakallar, sıçmışım ortalık yerinize. Kıçımın fosforuyla aydınlanın siz artık.
Kart sensin, postal sana girsin.
Bu memlekette göte “göt” denir!
Bu yıl mısır çok oldu yılındandır yılından sana çorap örücem daşşağımın kılından….
Körfezdeki dalgın suya bir bak; göreceksin Nato’ nun kablosu durmakta derinde.
Kaşı babam kaşı demeye kadar, mahmut başar kardeş, kazı babam kazı, kaşlarını.
Kim bilir belki komünistlerin ölseler bile kahrolmadıklarını gördüklerinden ötürü, gazaba geldi saldırdılar!
Uyan! Uyumak için önümüzde sonsuzluk var. Ya sırtımıza alıp taşıyoruz, Ya ayağımızın altına alıp çiğniyoruz, Öğrenemedik bi türlü ...
02:00
Uyan! Uyumak için önümüzde sonsuzluk var.
Ya sırtımıza alıp taşıyoruz, Ya ayağımızın altına alıp çiğniyoruz, Öğrenemedik bi türlü yan yana yürümeyi.
Hayat kısa insanoğlu! Kesildikçe biten otlar gibi yeşermeyeceksin bir daha.
Ayrılığın özlemin her şeyin bir hazzı var. Seni anlamak da güzel, seni beklemek kadar.
İçin temiz olmadıktan sonra hacı hoca olmuşsun; kaç para! hırka; tespih; post; seccade güzel: ama tanrı kanar mı bunlara?
Gül yanaklı sevgiliyi saramaz insan. Yüreğine diken batmadan, vurulmadan. Kim bir güzelin saçına dokunabilmiş. Tarak gibi diş diş, didik didik olmadan?
Bu zamanda az dostun olsun, daha iyi ! Herkesle uzaktan hoş beş edip geçmeli, Can gözünü açınca görüyor ki insan; En büyük düşmanıymış en çok güvendiği…yalan mı ?
Durmadan kurulup dağılan bu yerde Hiç bir dost arama. …Güvenilir bir sığınak, hiç! .. Bırak acı yüreğinde konaklasın. Olmaza çare arama… Kimse sana gülmeden sen acıya gülümse, Yaşamana bak!
Dert içinde sevinci bul da yaşa; Haksız düzende haklı ol da yaşa; Sonu nasıl olsa yokluk dünyanın, Varından yoğundan kurtul da yaşa.
Ey sevginin sırlarından habersiz yaşayanlar, Bilin ki tüm varlığın baş kaynağı sevgidir, sevgi.
Her sabah yeni bir gün doğarken, Bir gün de eksilir ömürden; Her şafak bir hırsız gibidir Elinde bir fenerle gelen.
Güçlü olduğuna inandırdın beni; Bol bol da verdin bana vereceklerini. Yüz yıl günah işleyip bilmek isterim; Günahlar mı sonsuz, senin rahmetin mi.
Ne bilginler geldi, neler buldular! Mumlar gibi dünyaya ışık saldılar. Hangisi yarıp geçti bu karanlığı? Birer masal söyleyip uyuya kaldılar.
Her ağızda bir yemin artık, Sakın ha inanmayınız. Biri bir şey mi söyledi; Söz’e değil söyleyene bakınız…
Vefasız dünya diye yakınıp durma; Dünya elindeyken tadını çıkarsana! Herkese vefalı olsaydı dünya< Sıra mı gelirdi senin yaşamana?
Can o güzel yüzüne vurgun, neyleyim; Gönül tatlı diline tutkun, neyleyim; Can da, gönül de sır incileriyle dolu: Ama dile kilit vurmuşsun, neyleyim.
Bilmem, Tanrım, beni yaratırken neydi niyetin, Bana cenneti mi, cehennemi mi nasip ettin; Bir kadeh, bir güzel, bir çalgı bir de yeşil çimen Bunlar benim olsun, veresiye cennet de senin.
Yaşamanın sırlarını bileydin Ölümün sırlarını da çözerdin. Bugün aklın var, bir şey bildiğin yok: Yarın, akılsız, neyi bileceksin.
Yarım somunun var mı? Bir ufak da evin? Kimselerin kulu kölesi değil misin? Kimsenin sırtından geçindiğin de yok ya? Keyfine bak:En hoş dünyası olan sensin…
Bu kubbe altındaki bin bir belayı gör; Dostlar gideli boşalan dünyayı gör; Tek soluk yitirme kendini bilmeden; Bırak yarını, dünü, yaşadığın anı gör.
Sevdiğini mertçe seven kişi, pervane gibi özler ateşi. Sevip de yanmaktan korkanın masal anlatmaktır bütün işi.
Bir elde kadeh, bir elde Kuran; Bir helaldir işimiz, bir haram. Şu yarım yamalak dünyada ne tam kafiriz, ne tam müslüman.
Tarih, kâinatın vicdanıdır.
Cehennemi gerçekten bilmek mi istersin? Dünyada cehennem, ehil olmayanla konuşmandır.
Gün doğarken sabah horozları niçin Acı acı bağrışırlar, bilir misin? Tan yerini gösterip derler ki sana: Bir gecen geçti gidiyor; sen neredesin?
Ey özünün sırlarına akıl ermeyen; Suçumuza, duamıza önem vermeyen; Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık; Umudumu rahmetine bağlamışım ben.
Girme şu alçakların hizmetine: Konma sinek gibi pislik üstüne. İki günde bir somun ye, ne olur! Yüreğinin kanını iç de boyun eğme.
Kendini satmayan adama ekmek yok. Sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya.
Bir yürek ki yanmaz yürek denir mi ona Sevmek haram yüreğinde ateş olmayana Bir günü sevgisiz geçirdinse yazık En boş geçen günün o gündür inan bana.
Felek ne cömert ne aşağılık insanlara! Han hamam, dolap değirmen, hep onlara. Kendini satmıyan adama akmek yok: Sen gel de yuh çekme böylesi dünyaya!
Herkes, gönlünce bir yol arıyor kendine… Kimi arayışı sürdürmekte, kimi bulduğundan emin… Ama bir gün, bir ses haykıracak göklerden: Herkesin yolu kendine varır, arama başka yerde.
Aşk ki gerçek değilse, tutkusu olmaz. Ateşi köze döner, kokusu olmaz. Aşık olan gün, gece, ay ve yıl yanar; Güneş, ışık, rahat ve uykusu olmaz.
Ezeli sırları ne sen bilirsin ne de ben Bu muammayı ne sen okuyabilirsin ne de ben Perde ardında sen ben dedikodusu var amma. Perde kalktı mı ne sen kalırsın ne de ben.
Eğer her şeyini kaybetmişsen ve cebinde bir ekmek alacak kadar paran kalmışsa, git kendine bir demet menekşe al ve ruhunu besle. Bence bu çok anlamlıdır ve kişinin öncelikle ruhunu beslemesi lazım.
Gören göze güzel, çirkin hepsi bir; Âşıklara cennet, cehennem, hepsi bir; Ermiş ha çul giymiş, ha atlas; Yün yastık, taş yastık, seven başa hepsi bir.
Bir çember çizilse merkezinde ben, kenarında sen. Sen döndükçe beni ; Ben döndükçe seni görsem..Öyle bir an gelse ki ; Yarıçap sıfır olsa…
Ey güzel,sen ki bana derdi derman edensin. Şimdi cekil önümden diye ferman edersin Senin yüzün can'ımın kıblesi olmus bir kez, Ne yapsin, Kıble mi değistirsin bu can dersin…
Bahtımın kökü yeşerip dal budak da verse Eğretidir bu ömür diye giydiğin elbise; Mıhları gevşek bir gölgeliktir beden çadırı, Pek dayanma sakın ne kadar sağlam da görünse.
Ey kör! bu yer, bu gök, bu yıldızlar, boştur boş! Bırak onu bunu da gönlünü hoş tut hoş! su durmadan kurulup dağılan evrende BİR NEFESTİR ALACAĞIN, O DA BOŞTUR BOŞ!
Sen sofusun, hep dinden dem vurursun, Banada sapık, dinsiz der durursun. Peki ben ne görünüyorsam o’yum. Ya sen ne görünüyorsan o musun?
Akıl bu kadehi övdükçe över; Alnından sevgiyle öptükçe öper; Zaman Usta’ysa bu canım nesneyi Hem yapar hem kırıp bin parça eder.
Kimi dinde imanda buldu yolu Kimi akıl, bilim yolunu tuttu. Derken ses geldi karanlıklardan: Gafiller! Doğru yol ne odur, ne bu!
Ezel avcısı bir yem koydu oltasına Bir canlı avladı Adem dedi adına İyi kötü ne varsa yapan kendisiyken Tutar suçu yükler kendinden başkasına.
Hayat yangın gibidir. Yoldan geçenin unuttuğu alevler, rüzgarın önüne katıp savurduğu küller; işte bir insan ömrü gelip geçmiştir.
Seni aramaktan dünyanın başı dertte; Zengine de göründüğün yok, fakire de; Sen konuşursun da biz sağır mıyız yoksa, Hep kör müyüz, sen varsın da görünürde.
Bir kalp ki onun sevmesi aldanması yok Tutkunluğu yok, bir güzele yanması yok Bin kez yazık olsun sevisiz yüreğe Aşksız geçecek günlerin faydası yok…
Var mı daha ağır yük zamanı çekmek kadar. Yaşama sebebimsin, su kadar, ekmek kadar. Ayrılığın özlemin her şeyin bir hazzı var. Seni anlamak da güzel, seni beklemek kadar..
Ne diyebilirim ki sana, varlığın sırları saklı senden, benden; bir düğüm ki ne sen çözebilirsin, ne ben. Bizim ki perde arkasında dedikodu; bir indi mi perde, ne sen kalırsın, ne ben…
Niceleri geldi, neler istediler, Sonunda dünyayı bırakıp gittiler. Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi? O gidenler de hep senin gibiydiler.
Benim halimden haber sorarsan, Bir çift sözüm var sana, yürekten: Sevginle gireceğim toprağa, Sevginle çıkacağım topraktan.
Orucumu yiyorsam Ramazanda , Mübarek aydan habersizim sanma. Çileden gece oluyor da gündüzüm, Sahura kalkıyorum gün ortasında.
Yaşamanı akla uydurman gerekir, Ama bilmezsin akla uygun olan nedir; Bereket eli çabuktur Zaman Usta’nın, Başına vura vura sana da öğretir.
Sen nesin, varlık nedir, nerden bileceksin? Dünyan esen yel üstüne kurulmuş senin. İki yokluk arasında bir varlık seninki: Hiçlik ne varsa çevrende, sen de bir hiçsin.
Sevgiyle yoğrulmamışsa yüreğin Tekkede , manastırda eremezsin Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada Cennetin cehennemin üstündesin.
Denize düşüp kaybolan su damlası Toprağa karışan toz zerresi Nedir bu dünyaya gelip gidişimizin manası Fena bir böcek işte, bugün var yarın yok.
Dünya üç beş bilgisizin elinde; Onlarca her bilgi kendilerinde. Üzülme; eşek eşeği beğenir: Hayır var sana “kötü” demelerinde.
Yıllar günler gibi geçti gider; Nerde o eski dertler, sevinçler? Belaya aldırmaz aklı olan: Bu da her şey gibi geçer, der.
İki günde bir somun geçiyorsa eline Soğuk suyu da olursa bir kırık testide Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan, Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine?
Akılla bir konuşmam oldu dün gece, sana soracaklarım var dedim ? Sen ki her bilginin temelisin, bana yol göstermelisin. Yaşamaktan bezdim, ne yapsam..? Bir kaç yıl daha katlan dedi. Nedir dedim bu yaşamak ? Bir düş dedi ; Bir kaç görüntü. Evi barkı olmak nedir dedim..? Biraz keyfetmek için, yıllar yılı dert çekmek dedi. Bu zorbalar ne biçim adamlar dedim ? Kurt, köpek, çakal, makal, dedi. Ne dersin bu adamlara dedim..? Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi. Benim bu deli gönlüm dedim, ne zaman akıllanacak ? Biraz daha kulağı burkulunca dedi. Hayyam’ ın bu sözlerine ne dersin dedim..? Dizmiş alt alta sözleri ; Hoşbeş etmiş derim dedi.
Senden benden önce de vardı bu gün bu gece Felek dönüp durmadaydı hep bu gördüğünce Usulca bas toptağa, çünkü bastığın yer Bir güzelin gözbebeğiydi beş on yıl önce.
Bir geldi mi ağır ölüm uykusu… Biter bu dünyanın dedikodusu.
Dal goncayı bir sabah açılmış buldu, gül melteme bir masal deyip savruldu. Dünyada vefasızlığa bak; on günde Bir gül yetişip, açıp, solup kayboldu.
Huzurun kaynağı dindir.. Din, şahsiyettir! Din kimliktir A’dan Z’ye! İslamiyet göçtü gidiyor!.. Sen bana evden, arabadan bah...
18:00
Huzurun kaynağı dindir..
Din, şahsiyettir! Din kimliktir A’dan Z’ye!
İslamiyet göçtü gidiyor!.. Sen bana evden, arabadan bahsediyorsun!..
Her mecnunun bir leylası vardır. Eğer müslüman mecnun ise, onun leylası Mevlasıdır..
Bir engel çıksa, sıkıntın çoksa, çarende yoksa İstiğfar eyle.
Allah’tan korkana ölüm “yar” gelir. Ölümden korkana dünya “dar” gelir.
Eyy doğuştan asker doğan, serhadden serhade bir kuş gibi uçan, ufuklarla yarışıp dağları bir o cephede bir bu cephede tahteravalliye çeviren Osmanlı’nın yetim torunları.
Bizim şahsiyet sorunumuz yok. Müslümanın kimin izinden gideceği diye bir problem yoktur. Rasul-i Ekrem Sallallahu Aleyhi ve Sellem ve Onun izine hasret çeken insanların izlerine biz hasretiz.
Bir noktada anlaşalım senle! Seviyor musun? Sevmiyor musun? Seviyorsan, iş bitmiştir! Sevmiyorsan bizim daha çook işimiz var demektir..
Kainatta durmak diye birşey yoktur!
Bana durmayan talebe lazım.
Ben senin için peki öleceğim, sen bana bir ‘ahh’ çekmeyeceksin. Vefakârlık bu mu?
Sen benden ayrıldıktan sonra durmayacaksın! Yanacaksın, yakacaksın icabında!
Oğlum! Bizde döneklik yoktur!
Afedersin Ecdâdın tabiriyle ‘at iziyle it izi birbirine karıştı, sapla saman birbirine karıştı’ Doktorluk işimiz olur doktora gideriz, mühendislik işimiz olur mühendise gideriz; Dine geldik mi herkes Müfti, herkes Şeyhulİslâm!
Bizim çok şeye ihtiyacımız var amma bizim şu an tek şeye ihtiyacımız var. Tek şeye ihtiyacımız var; Çanakkaledeki ruhu, Hicazdaki o ruhu, Sarıkamıştaki o ruhu elde etmek.
İnsanın öğrenmesi gereken ilk dil tatlı dildir. Yıllardır sürüp giden bir pay alma çabası, topu topu bir dilim kuru ekmek kavgası…...
14:00
İnsanın öğrenmesi gereken ilk dil tatlı dildir.
Yıllardır sürüp giden bir pay alma çabası, topu topu bir dilim kuru ekmek kavgası… Bazen durur bakarım bu ibret tablosuna. Kimi tatlı peşinde kimininse tuzu yok.
Geçmişini bilmeyen bugününü anlayamaz ve yarınını kuramaz.
Sana uzattılar ellerini görmek istemesende, bir gün o eller üstünde bu dünyadan göçmek varya!
Usta terzi dar kumaştan bol gömlek diker, doğru tartan esnaf rahat huzurlu gezer, eğrinin ve doğrunun hesabı mahşerde, dünyada biraz huzur herşeye bedel.
Şam ipeğinden burma giysen bile. Zemzem suyuyla yıkansan bile. Dünya ahiret bir keyif sürmek için. Mutlak dökmeli helal alınteri.
Topraktan geldi insan, yine toprağa dönecek iki lokma ekmek için ömür boyu dövüşecek.
Taş üstüne taş koya koya, yarattığın dünyanın çöktüğünü görmek bir yana birde altında kalmak varya!
Kırkından sonra değil, farkından sonra başlar hayat. Kadın, susarak gider Eğer bir kadın şikayet ediyorsa, Erkek bilmelidir ki, o ...
02:00
Kırkından sonra değil, farkından sonra başlar hayat.
Kadın, susarak gider Eğer bir kadın şikayet ediyorsa, Erkek bilmelidir ki, o ilişkiden hala ümidi vardır kadının. Ne zaman ümidini o ilişkiden keserse, …O zaman sevgisi de yara almış demektir. “Bir kadının çığlıklarından, kavgalarından korkmamak gerekir! Çünkü kadının gidişi sessiz ve asildir.
Kalbinizi birine vermeyiniz vaziyetiniz müsaitse kalbinize birini alınız!
Herkese layık olduğu değeri vereceksin, Öküze kravat takmanın alemi yok.
Kendini kötü hissetmek, hiçbir şey hissetmemekten daha iyidir bazen.
Farklı görünsek de aynı şeyleri anlatıyor ve yaşıyoruz. İnandığım şeyi yapıyorum. Gerçekten yüreğimden gelen şeyi yapıyorum. Onun ...
18:00
Farklı görünsek de aynı şeyleri anlatıyor ve yaşıyoruz.
İnandığım şeyi yapıyorum. Gerçekten yüreğimden gelen şeyi yapıyorum. Onun için, daha çok karşılaşacağız.
İnsanları güldürmeyi seviyorum,ama müzikal anlamda onu yapamam.
Yeterince anlaşılır dilde konuşan insan var. Birazcık anlaması için düşünmesi gerekiyor insanların.
İnsana kıymet veren ölümdür.
Hayatta kaybedeceğin her şeyin kıymetini bil.
Keşke dünyaya uzaylılar saldırsa bizde birlik olsak.
Hayatın bittiği zaman star oldun demektir.
Hiçbir zaman son sözüm yoktur.
Hayatta en korktuğum şey ellerimi kaybetmem.
Tüm bu olup bitenin anlamı sensin.Sebebini bilmediğin başlangıcın sebebi olmayan finalini de göreceksin.Ne ben,ne sen.Farkına varmadan farkına varabiliyor isen tadına varacağın tek şey ZAMAN.Paylaş,hükmetme.Savaş ama hor görme.Yenil ama pes etme.Kaybet, ama boyun eğme.Kazan ama böbürlenme.Sev,sevil,öfkelen,nefret et,özür dile,vazgeç,gururlan,Geri dön,ağla,kork! Bol bol gülümse,kahkaha at.Hepsi senin,zamanı kaybetme,tadını çıkar.
Saçım her şeyi anlatır.
Kişilere özel müzik yapmıyorum. Ben kendime has bir müzik yapıyorum. Ve önce kendim dinliyorum, kendim onay verdikten sonra bunu sana sunuyorum. Sunduğum insanların içinden, beğenenler ve beğenmeyenler olacaktır. Beğenmeyenler, dinlememekte çok fazlasıyla özgürdür. Çenelerini kapatmak durumundalar. Çünkü dinleyenlerin de sinirini bozmak zorunda değiller.
Her geçen gün daha da büyüyoruz! İşte! Gururumuzun tablosunu seyrediyoruz! Her gittiğimiz yerde, her geçen gün; daha da çoğalıyoruz! Bizleri takip eden herkese sonsuz teşekkürler. Daha da iyilerinde, her zaman daha iyilerinde! Her şey bizler için! İyilik için! İyiliği unutmayın. Sonuna kadar! Sonuna kadar! Daha iyilerinde görüşmek üzere. Çok sağolun.
Rock müziği gururlu bir müzik olarak değerlendiriyorum.
Ama her şeye rağmen istemediğim hiçbir projenin içinde olmadım.
Tam diyorum ki işte tamam şimdi dizginler benim elimde. Bir bakıyorum ki mağlubiyet dizimin dibinde. Bu yüzden bir anda en mutlu ama son...
06:00
Tam diyorum ki işte tamam şimdi dizginler benim elimde. Bir bakıyorum ki mağlubiyet dizimin dibinde. Bu yüzden bir anda en mutlu ama sonra en depresif insan olabilirim, şaşırmayın.
Hayatına bir Oğlak girmişse, bil ki hayatın çok farklı olacak. Girdiği hayatı mutlaka değiştirir bir Oğlak. Mutlaka..
Yürüyen mantıktır Oğlak, tamam bazen duygularını işlerine çok karıştırmıyor değil ama yine de Oğlak öyle mantıklı konuşur ki, saatlerce dinlemek isteyebilirsiniz. Hatta bazen kendisine yararı olmaz ama size konuşarak öyle yararı dokunur ki, bir bakmışsınız size mutlu ve rahat olmanın formülünü vermişken, kendisi bu konuda oldukça başarısız kalmıştır. Mantıksız olan tek şey de bu herhalde :) Bir Oğlak`ın mantıklı düşünüp, belli şeylerden dolayı mantıklı hareket edememesi, yani eyleme dönüştürememesi..
Bir Oğlağın yerleştirdiği lafı kimse çıkartamaz.
“Oğlak” bir lafa bakar laf mı diye bir de söyleyene bakar Adam mı diye.
Şaşırtıcı şeylere hazır ol. Mesela sayfanın üye canları sayfayı paylaşıp arkadaşlarınıı da buraya getirebilirler çok. Tamam çok zor bir ihtimal bu uyuzlar yapmaz ama ya yaparsa?
Herkes dönebilir ama Oğlak sözünden dönmez. Bu yüzden hep takdir edilir bundan sonra da hep böyle olacaktır..
Tek bir kelime ile bile mutlu olabilen “oğlak”ı mutlu edememek beceriksizlik belirtisidir. O mutlu olmak için büyük sebepler aramaz.
Bir Oğlak en çok aşık olduğu insandan utanır.
Bir Şanstır Oğlak her insanın karşısına çıkmaz ve takıldığın şey bir Oğlağın gözleriyse başka gözlerde aynı mutluluğu bulamazsın.
Tek bir yüzü vardır Oğlağın; gördüğün. Tek bir fikri vardır Oğlağın; duyduğun. Arkadan iş çevirmez, adam satmaz.
Fazla çocuksu bir yapısı yoktur Oğlak’ın. Ama O’nun birlikte olacağı kişinin böyle bir özelliği olması lazım. O açığı oradan kapatmak gibi nezih bir fikri vardır Oğlak’ın. Yani despot biriyseniz Oğlak için hiç şansınız yok.
Bencil desem bencil değil fakat hayatta daima iplerin kendi elinde olmasını isteyen bir tiptir Oğlak. O’nunla birlikte bir hayat sürmek istiyorsanız öncelikle bunu göze almalısınız. Çünkü Oğlak idare edilen değil idare eden bir yapıya sahiptir.
Evet zordur Oğlak, ama bir o kadar da vazgeçilmezdir. Elinizden tuttu mu bırakmaz.
Genellikle doğal bir güzelliğe, asil bir duruşa sahiptirler. Her duyguyu uç noktalarda yaşadığından üzüntüsünü de sonuna kadar yaşar.
Susar bazen bir Oğlak. Çünkü sana hatanı telafi etmen için bir şans veriyordur.. Fazla beklemez. Çünkü susmayı pek sevmez..
Susar bazen bir Oğlak. Çünkü sana hatanı telafi etmen için bir şans veriyordur.. Fazla beklemez. Çünkü susmayı pek sevmez..
Oğlak’ın sakinliği sizi aldatmasın, sinirlendiği zaman kaçacak yer ararsınız valla.
Ne zaman birini sevse Oğlak, sevdiği insanın bir tarafları yer çekimine meydan okudu.
Hayatına bir Oğlak girip çıktıktan sonra hadi yerine koy birini koyabilirsen.
Bir Oğlak her zaman yapacak bir şeyler bulur. Yapacak onca şey varken seninle vakit geçirmeyi tercih ediyorsa vardır bir değerin. Unutma!
Her zaman bir farkı vardır bir Oğlağın sevdiği insanın diğer insanlardan… Farkı olmasa bu kadar iyi gelmezdi kendine..
Yaşadığı sürece mutlu olmalı bir oğlak ve hep hayatında bir tutam aşk olmalı.. Peri tozu gibi her sabah onu daha da mutlu etmeli..
Aşkına iyi tutunamayan bir Oğlağın kalbinden düşmeye mahkumdur.
Bir Oğlağın dinlemek için hep "Az" yaşamak için hep "Çok" vakti vardır. Onunla hayata akıp gitmek varken Boş boş konuşup zaman kaybetme!
Kötü düşünmez bir Oğlak ama bazı insanlar kötüdür. Haklarında ne kadar iyi düşünürsen düşün bir cacık olmaz.
En büyük salaklık bir Oğlağın kendisine yapılan şeye karşılık vermeden yutmasını beklemektir. Ölür de susamaz! Hayatta yutamaz!
Hep karşılaşmak istediği insanlar en olmadık yerde, en olmadık zamanda, en sıradan kıyafetleri üstündeyken oğlağın karşısına çıkar.
Bir oğlağın içini görebilen ve içindekileri yüreğiyle hissedebilen çok azdır.
Özleyince bir insanın yokluğu Oğlağın çevresindeki tüm insanların varlığını anlamsız kılar. O tek bir kişiyle birlikte olmak istiyordur.
Bir oğlak sadece kendisine benzer.
Neden daha önce karşısına çıkmadığına kızar oğlak bazen hayatına anlam katan insanın.
Hak ettiği kadardır bir Oğlağın karşısındakine verdiği değer. Ve aslında herkes, kendi değerini kendisi belirler.
Yarısını kabul etmez bir Oğlak kalbinin.. Tamamını vermeyeceksen veya yarısını başkasında bırakarak seveceksen hiç sevme Oğlağı daha iyi!
Tüm bir ömrü boyunca Oğlağın kalbini 1 kişi fetheder unutma! ve o sensen bil ki senden önce kimse olmadı! Onlar sadece uzaktan baktı..
Bir Oğlak birinin kalemini kırarsa artık o insan Oğlak için bitmiştir! Hayatında hiç bir şekilde artık yeri yoktur.
Oğlak insanını üzmenin bir bedeli vardır! Ya peşin peşin Hatanı kabullenir özür dilersin veya taksit taksit Oğlaktan laf yersin.
Güzel Durum Sözleri, Yeni Anlamlı Sözler, Kısa Sözler Yeni, Aşk Sözleri, Güzel Sözler Kısa, Yeni Whatsapp Sözleri, Güzel Facebook Sözleri
Bir Oğlak inat ettiği zaman çok karizmatik oluyor. Hele o kaşlarını çatması yok mu.. Allah vergisi bir güzellik o herkeste bulunmuyor.
Sevdiği insanı taç eder başının üstünde taşır bir Oğlak ama sevmediği insanı başından atar.
Nereye olursa olsun. Bir Oğlaktan gitmek en kötü yolculuktur. Yanında kalmak varken hiç gitmek istemez insan bir Oğlaktan.
Ya çok sever bir Oğlak yada hiç sevmez. Ve duygularını bakışlarıyla karşısındakine açık bir şekilde hissettirir.
Öyle her zaman öpmekten ve öpülmekten hoşlanmaz bir Oğlak.. Sadece içinden geldiği zaman..
Bir Oğlağın arkasından değil yüzüne konuşmaktır marifet!
Sürprizlerle doludur bir Oğlak.. İnsanı hiç ummadığı anda kendisine aşık eder ve hayatına yeni bir anlam katar en güzelinden..
Ve zaman geçmez bir oğlak özlerken.. Dünyanın dönüşü yavaşlar sanki..
Bir Oğlağa yalan söyleyebilirsin! Ama yalan söylediğini anlayan bir Oğlağı kendine yeniden zor inandırırsın.
Hayat sahnesinde dans ettiğin bir Oğlaksa kalbinin ritmini ona uyduracaksın.
Geçip giden şeye; "Hayat" denir. Bir Oğlağın yanında geçip giden şeye; "Yaşamak" denir. Fark var!
"Hep böyle" denilen şeyler "Hiçte öyle" olmaz bir Oğlaksa hayatındaki… Standardı olan hiçbir şeye uymaz bir oğlağın aşkı..
Bazı insanların hem yarası, hemde yara bandıdır bir Oğlak.
Oğlağın kalbi sevebilme yeteneğine sahiptir! Ama her insan ona kendini sevdirme yeteneğine sahip değil işte..
Bir Oğlaktan başka hiç kimsenin yaşatamayacağı şeyler vardır Hayatta… Başkasında ancak bir benzerini yaşar insan aynısını değil.
Havasını basar en güzelinden bir Oğlak her daim!
Bir Oğlağın birine "Seni Seviyorum" demesinden daha sıra dışı güzel bir durum ne olabilir ki bu Dünyada?
Bazı, insanlar bir Oğlağın ayağının altında dolaşılmaması gerektiğini ancak canları yanınca… Oğlak kuyruklarına basınca anlıyor!
Avuç içiyle sevmeyi bilen Oğlak elinin tersiyle çarpmayı da bilir.
En sesiz görünen Oğlak bile sevdiğine laf söylersen fırtınalar kopartır.
Bir oğlak huzur verirsen huzur verir, mutlu edersen mutluluk verir, canını sıkarsan dert verir, daha da sıkarsan ters ters cevap verir.
Önemli olan anlattıklarının doğru olması değil! Önemli olan anlattıklarının bir oğlağa doğru gelmesi ve onun içine sinmesi.
Bir oğlağın bıraktığı insana kim devam ederse etsin! Hiç umurunda olmaz! Çok sevse ayrılmazdı zaten. Tepe tepe kullansınlar!
İçinde Oğlak olan bir kalp vücuda kan pompalamayı bırakıp daha ritmik bir işle uğraşır; "Çok sever!"
Virgülle bitirmez bir Oğlak noktayla bitirir. Ve noktayla bitirdiği insanın nokta kadar değeri yoktur artık.
Yapacağını yaptıktan sonra; bir Oğlaktan özür dilemenin anlamı yoktur.
İnsan kendini bırakınca, işler olması gerektiği gibi gider. Nihayetinde bu dünyada, yüksek ve sağlam çitler inşa edebilen insanlar ayak...
02:00
İnsan kendini bırakınca, işler olması gerektiği gibi gider.
Nihayetinde bu dünyada, yüksek ve sağlam çitler inşa edebilen insanlar ayakta kalır. Bunu reddetmeye kalkarsan, kendini çorak arazilere sürgün edilmiş bulursun.
Kaderinden yakınma bunu aptallar yapar.
Yaşamın bir bisküvi kutusuna benzediğini düşün. Kutunun içinde, her tür bisküvi vardır, sevdiklerin de sevmediklerin de, öyle değil mi? Ve insan sevdiğini önce yerse geriye pek sevmedikleri kalır sadece. Ben kötü günler geçirdiğimde hep böyle düşünürüm işte. Şimdi bunu yaparsam, sonrası daha kolay olur, derim kendi kendime. İnan bana yaşam bir bisküvi kutusu gibidir.
Eğer koyu bir karanlığın içindeyseniz; tüm yapabileceğiniz; gözleriniz karanlığa alışana dek öylece oturmaktır.
Eğer herkesin okuduğu kitapları okuyorsan, herkesin düşündüğü şeyleri düşünüyorsundur.
Anıların seni içinden ısıtan şeyler olduğu gibi, aynı zamanda gözlerinden dışarıya ağlatan şeylerdir.
Acı kaçınılmazdır, vicdan ağrısı ise bir seçimdir.
Kim aşık olmuşsa, kendisinin eksik parçalarını arıyordur. Bu yüzden aşık maşuğunu düşündükçe acı çeker. Bu tıpkı, uzun zamandır görmediğin birinin odasına girdiğinde bulduğun anılar gibidir.
Bence beni hâlâ seviyorsun, ama sana yeterli olmadığım gerçeğinden kaçamıyoruz. Bunun olacağını biliyordum. Bu yüzden seni bir başka kadına aşık olduğun için suçlamıyorum. Kızgın değilim, her ikisi de değilim. Olmalıydım, ama değilim. Sadece acı hissediyorum. Çok fazla acı. Bunun ne kadar acıtabileceğini önceden tahmin etmiştim, ama yanılmışım.
Ama kim en iyinin ne olduğunu söyleyebilir ki? Bu yüzden karşımıza çıkan mutlulukları sıkıca yakalamalıyız, ve diğer insanlar için endişelenmemeliyiz. Deneyimlerim bana, böyle fırsatların insanın karşısına bir ömürde iki ya da üç defadan daha fazla çıkmadığını söylüyor, ve eğer bu fırsatların öylece gitmelerine izin verirsek, onları hayatımızın geri kalanı için de reddetmiş olacağız.
Asla kendin için üzülme. Bunu sadece dallamalar yapar.
Neden insanlar bu kadar yalnız olmak zorunda? Tüm bunların esprisi nedir? Bu dünyadaki milyonlarca insan, hepsi esniyor, kendilerini tatmin etmek için ötekileri seyrediyorlar, sürekli kendilerini yalıtıyorlar, soyutluyorlar. Niçin? Dünyanın(tabiatın) amacı insanın yalnızlığını beslemek mi?
Tolstoy‘un dediği gibi, “Mutluluk bir alegori, mutsuzluk ise bir hikâye.”
Düşlerim(fiil anlamında). Bazen yapılacak tek doğru şeyin bu olduğunu düşünürüm.
Kader bazen yönleri değiştiren bir kum fırtınası gibidir. Sen yön değiştirirsin fakat kum fırtınası peşinden gelir. Tekrar yön değiştirirsin, ama fırtına yine seni bulur. Tekrar ve tekrar böyle devam edersin, tıpkı şafaktan önce ölümle yapılan meymenetsiz bir dans gibi. Neden? Çünkü fırtına uzak bir yerden sana doğru esen herhangi bir şey değil. Fırtına sensin. Senin içindeki bir şey. Bu yüzden yapman gereken şey kendini vermek, fırtınanın tam içine girmek. Kum girmemesi için gözlerini yummalı, kulaklarını tıkamalısın. Ve adım adım içine doğru yürümelisin. Orada güneş yok, ay yok, yön yok, zaman algısı yok. Beyaz kum taneleri tıpkı unufak edilmiş kemikler gibi gökyüzüne yükseliyorlar, işte bu hayal etmen gereken şey. Ve sen gerçekten bu şiddetli, metafizik, sembolik fırtınanın içine yürümek zorunda kalacaksın. Ne kadar metafizik ya da ne kadar sembolik olduğunun bir önemi yok, buna aldanma, yine de binlerce tıraş bıçağı gibi etini parçalayacak. İnsanlar, orada kanarlar, sen de kanayacaksın. Sıcak, kırmızı kan. Bu kanı avuçlarına alacaksın, kendi kanını, ve diğerlerinin kanını. Ve fırtına dindiğinde bunu nasıl yaptığını hatırlamayacaksın, nasıl hayatta kaldığını. Emin olamayacaksın, aslında, fırtına gerçekten dinmemiş de olsa. Ama şu kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık. İşte fırtınanın esprisi tam olarak bu.
Mantık oyunları, övünmeler, hesaplar, ideolojiler, teoriler, tüm bunlar gerçeği gözleriyle gözlemlemeyi bilmeyenler içindir. Ve şu gezegende yaşayanların çoğunluğu da bunu yapamaz. Oysa biraz iyi niyetle başarılabilir bu. En basit şeyleri düşünmekle başlamalı.Bir sokağın köşesinde günlerce durup, gelip geçeni seyretmeli. Acele karar vermek gereken günler de gelebilir. Ama önce sabırla durmayı bilmek gerekir.
Merak, gizli kalmış cesareti ortaya çıkartıverir.Ama birlikteyken iyi fakat hiç güvenilmeyen bir arkadaşa benzer merak.Seni hem kışkırtır hem de en gerekli olduğu anda savuşup gider. Uzun yola gelmez, çabucak söner. İşte o zaman cesaretinle baş başa kalırsın.
14:00
